တစ္ေန႔သ၌ ကၽြႏ္ုပ္သည္ လက္ေတာ့အေဟာင္းတလံုးကို အြန္လိုင္းမွ ၀ယ္ယူရန္ ရွာေဖြေနခဲ့ေလသည္။ အခ်ိန္ကား ၂၀၁၄ခု ၃လပိုင္း ျဖစ္၏။ အြန္လိုင္းမွ ရွာေဖြရသည္မွာ ေကာင္းခ်က္ေတြ မ်ားစြာရွိပါသည္။ ေနာက္ၾကံဳလွ်င္ ထပ္ေရးပါမည္။ အဓိကေတာ့ ဆိုင္မွာလို ဟိုအလံုးေလးျပပါ၊ ဒါေလးၾကည့္ခ်င္တယ္ စသျဖင့္ မရွိဘဲ ကိုယ္စိတ္၀င္စားရာကို ကြန္ပ်ဴတာမွ ၾကည့္ႏိုင္ခ်င္းသည္ အားသာခ်က္တစ္ရပ္ပင္ျဖစ္ေပ၏။ မေကာင္းသည္မွာကေတာ့ သူတို႔ ေရးထားသည္မွာ မွန္ခ်င္မွလည္း မွန္ေပလိမ့္မည္။ တခ်ဳိ႕လည္း အင္ထုတတ္ေပေသးသည္။ အလ်င္းသင့္သည့္အခါမွ မေလးလူလိမ္တစ္ေယာက္အေၾကာင္း ေရးပါဦးမည္။ (ေရးခ်င္မွလည္း ေရးမွာေပါ့ေနာ္)။
ကၽြႏု္ပ္ကိုင္ေသာ လက္ေတာ့မွာလည္း dell တံဆိပ္ျဖစ္သည့္အတြက္ ထိုအခ်ိန္က dell တလံုးကို ေရြးလိုက္မိပါသည္။ ေမာ္ဒယ္ကား Dell D630 ျဖစ္ပါသည္။ သံုးေပ်ာ္ေသာ ေမာ္ဒယ္တစ္မ်ဳိး ျဖစ္ပါ၏။ Core 2 duo စီပီယူအသံုးျပဳထားသည္။ ၂၀၀၇ခုႏွစ္က ေပၚေသာ ေမာ္ဒယ္ပင္ျဖစ္လင့္ကစား သင့္ေတာ္ေသာ အမ်ဳိးအစားပါေပ။ 1g မန္မိုရီမွ်သာရွိေသာ္လည္း ထပ္တိုးႏိုင္ပါေသးသည္။ 4g အထိ ထပ္တိုးလို႔ရႏိုင္ေသာ ေမာ္ဒယ္ျဖစ္ေပသည္။ Harddisk ကေတာ့ 80gig ျဖစ္ရာ ေသးသည္ဟု ဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း သူေရာင္းမည့္ေစ်းက ျမန္မာေငြ တသိန္းေအာက္မွ်ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ စိတ္၀င္စားမိေတာ့သည္။
ေငြေခ်နည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိသည့္အနက္ Cash on Delivery ဟု ေရးထားေသာေၾကာင့္ လူခ်င္းေတြ႕ၿပီး ေငြေခ်ရမည္ ျဖစ္သည္။ ကၽြႏ္ုပ္ကား စင္ကာပူကၽြန္း၏ ေျမာက္ဖက္ Admiralty ေခၚ ဘူတာရံုအနီးတြင္ေနထိုင္လ်က္ရွိသည္။ ေရာင္းမည့္သူက အေရွ႔ေျမာက္ဖက္ Punggol ဘူတာရံုအနီးျဖစ္သည္။ သြားရမည့္ခရီးကေတာ့ ၁နာရီခန္႔ၾကာၿပီး လမ္းစားရိတ္ ၄ေဒၚလာမွ် ကုန္က်ႏိုင္မည္ဟု သိရသည္။ အလြယ္ဆံုးကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ လုိင္းကားစီးသလို MRT ေခၚ ရထားစီးရန္ ျဖစ္ေပ၏။
အြန္လိုင္းမွ ၀ယ္ပံုမ်ားအနက္ ေလလံဆြဲၿပီး ၀ယ္ရမည့္အမ်ဳိးအစားျဖစ္ေနသည္။ ၿပိဳင္ဖက္ရွိပါက ကၽြႏ္ုပ္ေစ်းပိုေပးရမည္ျဖစ္ၿပီး မရွိက သူေခၚေသာ ၾကမ္းခင္းေစ်းအတိုင္းေပးလိုက္ရံုသာ ျဖစ္ပါ၏။ သို႔ျဖင့္ အဓိကျဖစ္ေသာ မဆြဲမီ ေမးသင့္သည္မ်ားကို ေမးျမန္းထားရပါသည္။ ေသခ်ာေအာင္ ဆိုက္မွ မက္ေဆ့ပို႔ေသာ္ သူ႔ဖုန္းနံပါတ္ ပို႔ေပးသည္ႏွင့္ မတ္စိပို႔ကာ ေမးရသည္။ အကုန္ေကာင္းသည္ဟု ဆိုသျဖင့္ ေလလံဆြဲဖို႔စီစဥ္ရပါသည္။ ေလလံဆိုလို႔ အခက္ၾကီးမဟုတ္ပါ။ ဆိုက္မွာ ကိုယ္ေပးႏိုင္ေသာေစ်းကို ထည့္ကာ အခ်ိန္ကုန္ခါနီး မိနစ္၀က္အလိုမွာ bid ဆိုတဲ့ခလုတ္ေလးႏွိပ္ေပးရန္သာရွိပါသည္။ အင္တာနက္ကလည္း အၿမဲလိုေကာင္းေနေသာေၾကာင့္ အမ်ားအားျဖင့္အဆင္ေျပပါသည္။ အၾကံတူသူမ်ားမရွိသည့္အတြက္ ေစ်းခ်ိဳခ်ိဳႏွင့္ပင္ ရခဲ့ေပ၏။ ရၿပီးေသာ္ ေတြ႕မည့္ေနရာကို ေမးရေသးသည္။ သူ႕အိမ္ကိုသြားယူရေပမည္။ တခ်ိဳသူမ်ားကား ရွိေသး၏။ ေစ်းနည္းနည္းသာရပါက မေရာင္းခ်င္ေတာ့သူမ်ားျဖစ္ေပသည္။
အြန္လိုင္းဆိုက္မွ မက္ေဆ့မ်ားျဖင့္ ဆက္သြယ္ၿပီးေသာ္ Google map မွ ေျမပံုကိုလိပ္စာထည့္လိုက္သည္ႏွင့္ ဘယ္ရထားစီးၿပီး ဘယ္မွာ ေျပာင္းရမည္စသည္ကို ေသခ်ာစြာ ျပသေပးထာသျဖင့္ ျပသနာမရွိေပ။ ရထားက အနီလိုင္းကေန စစီးကာ လိေမၼာ္လိုင္း၊ ေနာက္မွ ခရမ္းလိုင္းကို စီးရသည္။ Punggol Mrt Station ၌ဆင္းလိုက္၏။
ဘယ္လိုစမ္းလဲဆိုတာေတာ့ ေနာက္မွေပါ့ခင္ဗ်ာ။ စမ္းၾကည့္ၿပီးေသာ္ ေငြေခ်လိုက္သည္။ သူက အာမခံခ်က္မေပးပါ။ နည္းနည္းေတာ့ လန္႔သြားသည္။ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ စာမွ ေသခ်ာမဖတ္ခဲ့ဘဲကိုး။ သူက ေမးသည္ မင္းစကားေျပာတဲ့ေလသံကေတာ့ စလံုးသားမဟုတ္ဘူးကြ။ မင္းက ဘယ္ကလဲဟု ေမး၏။ ကၽြႏ္ုပ္က ငါျမန္မာျပည္သားကြဟု ေျပာေသာ အံ့အားသင့္သြား၏။ မင္းဒီကို ဘာနဲ႔လာလာဟု စပ္စုျပန္သည္။ ရထားနဲ႔ဆိုေတာ့ မင္းအရမ္းေတာ္တယ္။ ရွာတတ္သားပဲဟု ဆိုျပန္သည္။ စလံုးသားတို႔ထံုးစံကား ဤသို႔ပင္တည္း။ သူတို႔သာ လူေတာ္လူတတ္ဟု သေဘာထားတတ္ေပသည္တကား။ Google map က စလံုး၏ေနရာတိုင္းကို သြားဖို႔ လမ္းညႊန္ေပးသည္ကို သူ႕ကို မရွင္းျပေတာ့ပါ။
ဒါကိုျပန္ေရာင္းဖို႔လားဟု စပ္စုျပန္သည္။ ငါၾကိဳက္ရင္သံုးမယ္ မၾကိဳက္ရင္ေရာင္းမယ္လို႔ေတာ့ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ျပန္ရန္ႏႈတ္ဆက္ၿပီး သူေက်နပ္ေအာင္ အျပန္လမ္းကို ေမးလိုက္သည္။ အမွန္က ကၽြႏ္ုပ္၏၀ါသနာအရ အသြားနဲ႔အျပန္ လမ္းမတူေအာင္ ျပန္ခ်င္တာလည္း ပါသည္။ သူလည္း ေျပာခြင့္ရေစရန္လည္း ပါသည္။ သို႔ျဖင့္ သူညႊန္ေသာလမ္းအတိုင္းျပန္ခဲ့သည္။ အိမ္ေရာက္၍ ျမန္မာဖြန္႔ တင္လုိက္သည္။ စမ္းသံုးၾကည့္သည္။ တညလံုး မပိတ္ဘဲ ဖြင့္ထားသည္။ သီခ်င္းဖြင့္သည္။ ျပသနာ တစံုတရာမရွိပါ။
ဤသို႔ျဖင့္ ၂ရက္ခန္႔ၾကာေသာ္ သူငယ္ခ်င္းတဦးအား အျမတ္တင္၍ ျပန္ေရာင္းလို္က္ေတာ့သည္။ ကၽြႏ္ုပ္၏ mission ကားေအာင္ျမင္သြားခဲ့ၿပီ။ ရေသာအျမတ္ကို ေငြအနည္းငယ္ထပ္ျဖည့္၍ ပိုအဆင့္ျမင့္ေသာ လက္ေတာ့ တလံုးကို ထပ္၀ယ္ကာ ခ်စ္ဇနီးအား လက္ေဆာင္ ေပးခဲ့ပါေၾကာင္း။
No comments:
Post a Comment