အင္ဂ်င္၂လံုးရွိေသာ္လည္း ၂လံုးစလံုးေကာင္းမွ အဆင္ေျပပါသည္။ ၂လံုးစလံုး စံုလိုက္ေမာင္းေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ တလွည့္စီေမာင္းျခင္း မဟုတ္ေပ။ သို႔ျဖစ္ရာ မိန္းအင္ဂ်င္တလံုးႏႈိးမရေသာေၾကာင့္ သေဘၤာမထြက္ျဖစ္လွ်င္ တစ္ေန႔စာ နစ္နာမည္ ျဖစ္ေပသည္။ ခ်ိအင္ဂ်င္နီယာမွာလည္း ဖိလစ္ပိုင္လူမ်ဳိးတေယာက္ျဖစ္သည္။ မ်က္ႏွာမွာေတာ့ ဇီရြက္ေလာက္သာရွိေတာ့သည္။
ကၽြႏ္ုပ္ကေတာ့ လွ်ပ္စစ္ဆရာျဖစ္ပါသည္။ ငိငိ။ ခ်ိအင္ဂ်င္နီယာမ်ားမႏိုင္ေတာ့ေသာ ကိစၥနမ်ားကား ကၽြႏ္ုပ္ဆီသို႔သာ ေရာက္လာတတ္ေပသည္။ ယေန႔လည္း ေစာေစာစီးစီး အိပ္ပ်က္ေခ်ျပီတကား။
အင္ဂ်င္ခန္းကားမနက္ေစာေစာပင္ ပူျပင္းလွေပသည္။ ေလမႈတ္ပန္ကာမ်ားဖြင့္ထားေသာ္ျငား ပူေလာင္စျပဳေနေပၿပီ။ မက္ကင္းနစ္၂ေယာက္ေရာက္ႏွင့္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္ ဖိလစ္ပိုင္တေယာက္ႏွင့္ မေလးရွားတေယာက္ျဖစ္သည္။ ဖိလစ္ပိုင္ေကာင္ကား အေတာ္ေတာ့ လက္ျမန္သည့္အေကာင္ျဖစ္၏။ စတာ့တာေမာ္တာကို ျဖဳတ္ထုတ္ထားၿပီးေလၿပီ။ ကၽြႏ္ုပ္ကိုေမးသည္ မင္းမွာ အပိုရွိလားဟု။ ရွိေတာ့ရွိေၾကာင္း၊ အရင္စစ္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ျပန္ေျပာရသည္။ သူက တစစီျဖဳတ္ခ်င္သည္။ ေနာက္တေယာက္ကလည္း အားေပးသည္ႏွင့္ ျဖဳတ္ဖို႔လုပ္ေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြႏု္က အျပင္မွာ ေထာက္စမ္းခိုင္းသည္။ ၾကိဳးတေခ်ာင္းႏွင့္ ေက်ာ္စမ္းၾကည့္ျခင္းျဖစ္သည္။ အလြယ္ေျပာရေသာ္ ေမာ္တာကို အလြတ္လည္ခိုင္းျခင္းေပတည္း။ ေမာ္တာလည္သည္မွာ အားမရလွေပ။ သို႔မွ ဘက္ထရီကိုဗို႔တိုင္းရာတြင္ ၾကိဳးမ်ားေခ်ာင္ေနေၾကာင္း ေတြ႕ရေပေတာ့သည္။ ျပသနာရင္းျမစ္ကား ၾကိဳးေခ်ာင္ျခင္းေပတည္း။ ၾကိဳးမ်ားကို ေသခ်ာစြာ က်ပ္လို္က္သည္။ ဘက္ထရီကလမ့္မ်ားကို ခြႏွင့္ ေသခ်ာစြာက်ပ္လို္က္သည္။ အျပင္မွာစမ္းေသာ္ ေမာ္တာကား တ၀ွီး၀ွီး လည္ေနခဲ့ေခ်ျပီ။
No comments:
Post a Comment